Zahmetsiz Rahmet Olmazmış

Zahmetsiz Rahmet olmaz buyurmuş büyüklerimiz...Nede güzel söylemişler.. Evet bizde çok zahmet çektik. 4 sene uğraştık kavuşabilmek için.. İlaçlar, aşılamalar.. Olmadı tetkikler, ameliyatlar.. Yine olmadı kendimizi bulduk Ankara Etlik Zübeyde Hanım Kadın Doğum Hastanesi'nin Tüpbebek servisinde.. O ilk gittiğimiz günü hatırlıyorumda.. Cuma günüydü. Düştük hiç bilmediğimiz yollara, illere.. Hiç bilmediğimiz hastanelere doktorlara. Vakit Cuma vakti. Nefis tetikte, şeytan pusuda...İmtihan büyük, insan aciz...

 İlk gün öyle zorduki..  Dün gibi hatırlıyorum. O Cuma vaktinde öyle bir imtihandan geçtikki eşimle. İmtihan içinde imtihan. Elimizdeki tahlil kağıtlarını alıp bir sürü kalabalığın içinde ''sizin zaten normal yolla çocugunuz olmazki ne diye tekrar tahlil yaptırdınız?'' diye bağıran hemşireyi Allah'a havale ediyorum!! Elimizde tahlillerle kalakaldık. Çıktık o kalabalıktan. Oturduk bahçedeki bi banka. İkimizde ağladık.Herşey Allah'tan dedik.. Ya sabır dedik, büktük boynumuzu.. Her imtihan zorda, insanı insanla sınamasın Rabbim. Hayırlı insanlarla karşılaştırsın. Anlayışlı hoşgörülü insanlarla..
O hemşirenin ardından başka bi doktor hanımla görüştük.
O bizim içimizi rahatlattı Allah bin kere razı olsun ondan. İşte o gün bizim tüp bebek maceramız başlamış oldu. Gitmeler gelmeler.. Ne siz sorun ne ben söyleyeyim.. Ankara-Bolu arasındaki o yolların dili olsada konuşsa. Ne kazalar atlatmadık, ne kar fırtınaları görmedik.. Ağrılarla sızılarla bitmek bilmeyen o yolların dili olsada konuşsa..Böyle anlatırken bile yeniden yaşıyorum sanki o günleri.. Ama şunu anladımki, gerçekten her kışın ardı baharmış.  Bize o baharı yaşatan Rabbimize sonsuz şükürler olsun..