Dün bi rüya gördüm. İstanbul'a gitmişiz rüyamda. Hemde Rahmet'imizle birlikte. Kız kulesine, ordan Aziz Mahmut Hudayi hz'lerinin türbesine gitmişiz. Sahilde çay içmişiz filan. Sonra Fatih Camiinde mübarek sözler duymuş kulaklarımız. Deniz kenarına oturup dalga seslerini dinlemişiz. Vapurda dalgaları, martıları izlemişiz. Sahilde fotoğraf çekinmişiz, herkes Rahmet'in başına toplanmış. Fotoğrafını çekmiş. Nasıl gezmişiz nasıl.. Ayaklarımız şişmiş gezmekten. Hakkaten rüya gibi geldi geçti. Ağrıdan üzerine basamadığım şu ayaklarım olmasa inanmayacağım dün İstanbul'da olduğuma. Bu yorgunluk nasıl geçecek onu düşünüyorum şuan. Ama birgün bile İstanbul'a gitmek ve kokusunu havasını içime çekmek gerçekten o kadar iyi geldiki.
Yaklaşık bir senedir hiçbiryere çıkamıyorum çünkü. Tedaviydi hamilelikti doğumdu derken dört duvara mahkum olmuştum. Gerçekten çok iyi oldu.
Rahmetle İlk Yolculuk
Rahmet'imizlede ilk uzun yolculuğumuzuda yapmış olduk. Halinden gayet hoşnuttu. Zaten ona gezme olsunda nolursa olsun. Anası kılıklı velet..
Pusetini aldık yanımıza, yatırdık ona. Ağzında emziği, camdan dışarıyı seyrederek yolculuk yaptı hanımefendi.
Arkadaşı Uzunkulak'ta yanımızdaydı. Onunla oynaya oynaya gittik. İlk kez onu tutmaya çalıştı. Hatta tuttu kolundan kendine çekti. Yani kızım artık oyuncakları tanımaya başladı :)
Cumartesi akşamı teyzemlerde kaldık. Zaten birgece kalmak için gitmiştik. Yatıya gittiği ilk misafirliğindede hiç yaramazlık yapmadı benim kızım demeyi çok isterdim ama maalesef.. Gece iyi uyusada sabaha karşı uyandı. Sanırım gaz sıkıntısı vardı. Ne beni ne babasını uyutmadı. Zaten saat 8 gibi kalktık bizde. Bi ogünümüz oldugu için iyi değerlendirmemiz lazımdı. Kahvaltıyı yaptıktan sonra çıktık. Kızımı ilk benim için çok özel bi yeri olan Aziz Mahmud Hudai hz'lerinin türbesini ziyarete götürdük. Mübareğin "Sağlığımızda bizi, vefatımızdan sonra kabrimizi ziyaret edenler ve türbemizin önünden geçtiğinde Fatiha okuyanlar bizimdir. Bizi sevenler denizde boğulmasın ahir ömürlerinde fakirlik çekmesin, imanlarını kurtarmadıkça göçmesin." diyerek ettiği duaya kızımda, bizde dahil olduk elhamdülillah..
Türbeyi ziyaretten sonra sahile indik. Kızımla kızkulesinin önünde fotoğraflar çekindik. Havada mis gibiydi şansımıza. Rahmet'i gören herkes fotoğrafını çekti :)
Sonrasında karşıya geçtik. Fatih Camiinde öğlen namazının ardında sohbete katıldık. Kızım orda çok akıllıydı maşallah. Hiç üzmedi annesini. Sessiz sessiz etrafına baktı, uyudu. Elhamdülillah çok güzel bi gün geçirdik kızım, eşim, ben ve İstanbul..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder