Rabbimin Anneler Günü Hediyesi

Yogunluktan ve yorgunluktan fırsat bulup nihayet burada buldum kendimi. Saat sabahın 8i. Meleğim mışıl mışıl uyuyorken bende bişeyler karalamak istedim. Geçtiğimiz günlerde ilk anneler günümü kutladım, Rahmetimle birlikte.. Aslında onunla ilk anneler günüm değildi. Geçen yılki anneler günündede birlikteydik kuzumla. O benim içimde en yakınımdaydı. Ve ben ilk olarak Anneler Gününde öğrendim Rahmetime hamile olduğumu. Allahım nasıl güzel nasıl müjde dolu birgündü.. Dün gibi hatırlıyorum.. Tranferim 30 Nisan 2012 pazartesi günü yapılmıştı. Annemde yanımdaydı. Ankara'da  2 gece kaldıktan sonra döndük Bolu'ya.

İşte o çıldırtan ve sonu bilinmeyen bekleyiş... Beklemek hiç bu kadar uzun olmamıştır dünyada heralde. Sonucu öğrenmemiz için tam 2 haftamız vardı.. Yani benim tahlil tarihim 14 mayıs 2012 pazartesi günüydü. Ama biz duramadık 13 Mayıs 2012 pazar günü Anneler Gününe denk gelen gün annem, kardeşim, eşim ve ben eşimin görev yaptığı İzzet Baysal Üniversitesi Tıp Fakultesinde aldık soluğu. Öğle vaktiydi. Kan tahlilini verdik. Eşim laboratuvara götürdü kanı. Bizde kardeşimle bahçeye çıktık elimizde fotoğraf makinesi hoplaya zıplaya fotoğraf çekiyoruz..Hamile olduğumu bilsem hoplar zıplarmıydım hiç:) Ama içimde ümit gerçekten çok azdı. Sanırım bu yüzden tahlilin pozitif çıkacağını hiç ama hiç düşünmemiştim.. Ve ben o gün şunu anladımki, mucizeler en beklenmedik zamanlarda ansızın çıkıpgelebiliyormuş.. Şükürler olsun..

MÜBAREK YERDE GELEN MÜJDELİ HABER

Biz kardeşimle bahçede fotoğraf çekerken eşim ve annemde çıkageldi yanımıza. Tahlil öğleden sonraya kalmış. Öğle arası olduğu için bütün personel yemekte.. Numarasını verdi eşim siz bizi tahlilden haberdan edin diye. Bizde beklemedik düştük Bolu'nun en çok sevdiğim, havası suyu bir başka, maneviyatı bir başka olan Tokad'ı Hayrettin Hz'lerinin türbesinin yoluna.. Oraya bir vardıkki nasıl kalabalık. Yollar tıklım tıklım Düzce'den, İstanbul'dan, İzmit'ten, Ankara'dan gelen arabalardan otobüslerden. Hangi cemaat hiç bilmiyorum ama onlar için özel birgünmüş. Bi mübarek gelmiş oraya. O'nu ziyarete gelmişler. Neyse eşim ve annem namaz için camiye girdiler. Biz yine kardeşimle dışarda fotoğraf derdindeyiz:) Nasılda güzel bir hava var.. Yağmur yağdı yağacak ama hava ılık, apaydınlık.. Güneş şimdiden gözaydınlığı veriyor sanki bize. Rüyamda gördüğüm kadar parlak ve ışıl ışıl..

HAYATIMIN İLK SEVİNÇ GÖZYAŞI

Aradan bir saat geçtimi tam hatırlamıyorum. Biz dolaşırken kardeşimle, omzuma bi el dokundu. Kafamı çevirdim, eşimin gözleri pırıl pırıl.. Güneşten daha aydınlık.. Aldığı haberin mutluluğuyla o kurban olduğum gamzeleri dahada çıkmış ortaya.. Ben şaşkın.. Aptal gibi.. Ağzından çıkacak habere bakıyorum.. Tam o sırada ''gözümüz aydın olsun canım..'' dedi gözleri aydın bi şekilde.. İnanmadım önce. Şaka sandım, yalan sandım. Ama eşimin gözleri zaten doğruyu söylemişti ağzından önce..Tam o anlarda camiden tekbir, salavat, Kur'an sesleri.. Güneş daha bi aydın.. Rahmet bir yandan çiseliyor.. Sanki tabiat seviniyor bizimle, çevremizdeki herşey gözaydınlığı veriyor. Güneş, yağmur, çiçekler.. Kuşlar daha bir cıvıl cıvıl.. İşte benim bayramım.. İşte benim bayramım.. En güzel saniyeleri hayatımın.. Dönüm noktam, miladım.. Önce eşime sarıldım sevinçle, sonra kardeşime.. Ben o gün ilkkez sevinç gözyaşımı akıttım gözlerimden.. Hayatımın ilk sevinç gözyaşı. Kuzum benim ilk mutluluk gözyaşım oldu. Nasılda tatlıymış sevinçten ağlamak. Nasılda huzur dolu..

Sonra annemi aradı gözlerim. Daha camiden çıkmamış. Çıkmasını bekleyemezdim. Koşar adımlarla camiye doğru yürüdüm. Eşim arkamdan sesleniyor yavaş, dikkat et diye:) Öyle mutluyumki yürümüorum kanat taktım uçuyorum sanki... Tam o sıradada annem camiden çıkıyordu. Onada mutlu haberi verdim. Annem önce ufak çaplı bi şok geçirdi:)) Anlamadı.. Benim gibi şaşkın.. Sonra sarıldık onunlada.. Ağladık.. O gün ağzımızdan en çok çıkan kelime elhamdülillah oldu.. Şükürler olsun Allahım..

TELEFON TELEFON TELEFON

Sonra benim hayatımda çok özel bi yeri olan Emine ablamı aradım.. Hep diyordum ona müjdeli haberi ilk seninle paylaşıcam.. Nitekim öylede oldu.. Aradım, önce anneler gününü kutladım, sonrada ona dedimki ''Emine abla benimde anneler günümü kutla, bende anneyim artık. Rabbim bana bu anneler gününde hayatımın en güzel hediyesini verdi..'' Sonrasını ne siz sorun ne ben anlatayım zaten.. :') Gözyaşları, sevinç, mutluluk.. Emine abla telefonun bi ucunda ben bi ucunda hıçkıra hıçkıra ağladık bi süre.. Konuşamadık doğru düzgün.. Sonra sırayla yine çok çok sevdiğim ablalarım Songül ablayı, Aliye ablayı aradım. Sevinç çığlıkları gözyaşları sel oldu elhamdülillah.. :') O gün elimizden telefon hiç düşmedi.. Kimi arasak kime haber versek kiminle paylaşsak bu müjdeli haberi.. Ayaklarım yere basmıyor sanki. Uçuyorum..  Deliye döndük sevinçten.. Şükürler olsun Allahım.. O güne şükürler olsun.. O güneşe şükürler olsun.. O yağmura, o Rahmet'e şükürler olsun.. Rahmetle gelen Rahmet'imin müjdesine şükürler olsun.. Her yıl anneler gününde mahzun olan kalbim bu yıl sevinçle çarptı şükürler olsun.. Çarptırana şükürler olsun.. O güzel müjdeye şükürler olsun... O günü yaşatana binlerce şükürler olsun.. Diliyorum evlat hasretiyle yanan her kalbi, Rahmet yağmurlarıyla ferahlatsın Rahmet'i bol güzel Rabbim..